درونگرایی و برونگرایی یکی از مباحث مهم حوزۀ معرفتشناسی است. رویکرد درونگرایی، توجیه را بر مبنای دو مؤلفۀ اصلی مورد بررسی قرار میدهد: مؤلفۀ نخست؛ داشتن قرینه توسط فاعل شناسا و مؤلفۀ دوم؛ قابلدسترس بودن آن برای فاعل شناسا است. برونگرایان در مقابل، به قابل اعتماد بودن فرآیندهای علی باورساز تأکید میکنند. در این میان رویکرد فضیلتمحور ارنست سوسا امکان ارائۀ یک نظریۀ ترکیبی مبتنی بر درونگرایی– برونگرایی را مطرح میکند. این نظریه اگرچه در واقع رویکردی برونگرا است، اما درونیبودن توجیه در معرفتشناسی فضیلتمحور سوسا بر اساس دسترسی شناختاری فاعل شناسا به قابل اعتماد بودن فرآیند باورساز، تبیین میگردد.