Logical Inclusiveness as a Method of Modern Rationality

Document Type : Original Article

Author

پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

Abstract

Encountering the variety of logic systems, three theories have been introduced; exclusivism, pluralism and instrumentalism. Exclusivists consider only one system of logic to be correct. Pluralists consider all systems of logic to be correct. Instrumentalists do not consider any system of logic to be correct (correctness of logic is irrelevant for them). The theory introduced in this essay is inclusivism. Inclusivism is neither exclusivism, because it does not consider more than one system of logic to be correct, nor it is pluralism because it does not consider all systems of logic to be correct, and nor is it instrumentalism, because the correctness and incorrectness of the logic system is irrelevant for it. Avicenna also faced diversity in the knowledge of logic; Aristotelian logic and Stoic-Megarian logic. He has not been exclusivist in this encounter, because if that was the case, he would choose one and give up the other. He was not a pluralist, because if that was the case, he would have taken both of them without any unwarranted change and all in one piece. Avicenna was not an instrumentalist either, because the correctness of the logic system was relevant for him.

Keywords


  1. ارسطو (1379)، متافیزیک، ترجمۀ شرف الدین خراسانی، چاپ دوم، تهران: حکمت.
  2. جوادی آملی، عبدالله (1378)، فطرت در قرآن، قم: اسراء.
  3. فلاحی، اسد الله ‌(1385‌)، تکثر گرایی در منطق، نامۀ مفید، ش 53، ص 91-110.
  4. کالیوان، مارک ‌(1387‌)، «براهین اجتناب ناپذیری در فلسفه ریاضیات ‌(آنچه به کار علم می‌آید، موجود است‌)»، ترجمۀ حسین شقاقی، اطلاعات حکمت و معرفت، سال سوم، ش 12، ص 32-35.
  5. کمالی، سید مجید ‌(1385‌)، «جمال جلوۀ چیزها»، اندیشۀ همشهری، 18/9/1385.
  6. کیاشمشکی، ابوالفضل ‌(1383‌)، امکان و حدود متافیزیک ‌(ابن سینا، کانت و ملاصدرا‌)، سروش اندیشه، ش 12 و 13، ص‌15-36
  7. مصاحب، غلامحسین (1381)، دایرة‌المعارف فارسی، ج 2، بخش دوم، تهران: امیرکبیر.
  8. مظفر، محمدرضا ‌(1380‌)، المنطق، ترجمه و شرح علی شیروانی، ج 1، تهران: بی‌نا.
  9. مقدم حیدری، غلامحسین ‌(1386‌)، «بررسی مبادی مابعدالطبیعی مکتب شهودگرایی ریاضی براور»، نامۀ مفید، ش 59، ص33-52.
  10. نیک سیرت، عبدالله (1386)، «گفتاری در باب لوگوس»، پژوهش‌های فلسفی کلامی، سال نهم، ش 2، ص
  11. هادوی تهرانی، مهدی ‌(1369‌)، گنجینۀ خرد، ج 1، تهران: الزهرا.
  12. هاک، سوزان ‌(1382‌)، فلسفۀ منطق، ترجمۀ سید محمد علی حجتی، قم: طه.
  13. یوسف ثانی، سید محمود ‌(1383‌)، «تعریف و غایت دانش منطق نزد منطق‌دانان مسلمان»، پژوهشنامۀ فلسفۀ دین، ش 3، ص111-125.
  14. Edwards, Paul (Editor), (1967), the Encyclopedia of Philosophy, Vol3-4, Newyork, Macmillan.
  15. Craig, Edward (Editor), (2000), Routledge Encyclopedia of Philosophy, Vol6, New York and London.
  16. Merriam, Webster’s (1990), Webster’s Ninth New Collegiate Dictionary, the Easton Press.