ابداع به عنوان یکی از صفات فعلیه خداوند همیشه ایام مورد توجه اندیشمندان مسلمان قرار داشته و شخصیت های برجسته ای چون کندی، فارابی، ماتریدی،صدوق، ابن سینا، طبرسی، سهروردی و ... ابداع را به بحث و بررسی نشسته اند. برخی به تعریف حداقلی از ابداع بسنده کرده و شماری تعریف حداکثری ابداع را ضروری می شناسند. در این میان علامه طباطبایی به عنوان یکی از شخصیت های برجسته تفسیری، فلسفی و کلامی عصر حاضر به مناسبت کاربرد کلمه بدیع و برخی مشتقات بدع، به بحث در مورد ابداع می پردازد . ایشان ابداع را از صفات فعلیه خداوند می شناسد . بدیع را به معنای مبدِع می داند و این همانی مبدِع، فاطر و خالق را برنمی تابد. در نگاه علامه، ابداع ایجاد بدون نمونه ، بدون زمان، بدون تقلید ، بدون علل و بدون مثل است . نوشتار پیش رو با روش توصیفی و مطالعه کتاب خانه ای صورت گرفته است و هدف نهایی زدودن اختلافات لفظی در تعریف ابداع و تقریب نظریات است .
)